zaterdag 31 juli 2010
zaterdag 31/07/2010
Deze morgen ben ik op de weegschaal moeten staan. De naald wees 4700 gram aan.
Op 14 juli hebben Ronald en Chris mij voor het laatst gewogen en toen was het 3400 gram.
Gisteren heb ik flink tegen mijn voeten gekregen van Siegfried.
Ik was de mini paardjes van buurman Michel aan het observeren. Toen wou ik dag gaan zeggen tegen die mannen, kroop onder een draad met prikkels op... en dat mocht blijkbaar niet. Ik heb het een aantal keer opnieuw gedaan en dat werd niet in dank afgenomen.
Vandaag ben ik ook al een kijkje gaan nemen. Maar ik ben wel netjes voor de prikkeldraad blijven zitten.
vrijdag 30 juli 2010
zondag 25/07/2010
Mama heeft me, met tranen in de ogen, verteld dat mijn nieuw baasjes me vandaag komen afhalen.
Ik zal weer nieuwe dingen kunnen ontdekken...leuk...maar ik zal mijn mama wel heel erg missen en zeker die twee stoere kerels Chris en Ronald.
Ik heb mama wel beloofd om haar op de hoogte te houden over mijn levensloop.
Het duurde wel een tijdje eer ik opnieuw vaste voet aan de grond kreeg. Geef mij maar vier snelle pootjes i.p.v.
vier van die zwarte ronde dingen met lucht in.
Uiteindelijk mocht ik uit de wagen en zette ik voor het eerst voet op grond van Meensel-Kiezegem.
Naar mijn mening, maar ik ben nog klein hé, ziet het er wel o.k. uit. Leuke tuin, heel veel kleine bomen in de omgeving met kleine appeltjes en peertjes. Die zullen ook nog moeten groeien, net als ik.
Lut en Siegfried tonen we de woonkamer. Mmm ... ruim genoeg om hier te ravotten.
Hé wat is dat...ik zie daar een kooi op wieltjes staan. Als die twee denken van mij daar in te steken, dan kennen ze mij nog niet.
Ik ben een Border Collie in hart en nieren !
Nadat ik nog mocht spelen in de tuin, hebben ze inderdaad geprobeerd van mij in die kooi op te sluiten.
Ik heb ze daar een serenade gebracht van 50 min maar ik ben moeten stoppen want mijn stembanden leken opeens wel schuurpapier. Zouden Lut en Siegfried ook Borders zijn ? Maar ze zien er wel heel anders uit.
Ik zal weer nieuwe dingen kunnen ontdekken...leuk...maar ik zal mijn mama wel heel erg missen en zeker die twee stoere kerels Chris en Ronald.
Ik heb mama wel beloofd om haar op de hoogte te houden over mijn levensloop.
Het duurde wel een tijdje eer ik opnieuw vaste voet aan de grond kreeg. Geef mij maar vier snelle pootjes i.p.v.
vier van die zwarte ronde dingen met lucht in.
Uiteindelijk mocht ik uit de wagen en zette ik voor het eerst voet op grond van Meensel-Kiezegem.
Naar mijn mening, maar ik ben nog klein hé, ziet het er wel o.k. uit. Leuke tuin, heel veel kleine bomen in de omgeving met kleine appeltjes en peertjes. Die zullen ook nog moeten groeien, net als ik.
Lut en Siegfried tonen we de woonkamer. Mmm ... ruim genoeg om hier te ravotten.
Hé wat is dat...ik zie daar een kooi op wieltjes staan. Als die twee denken van mij daar in te steken, dan kennen ze mij nog niet.
Ik ben een Border Collie in hart en nieren !
Nadat ik nog mocht spelen in de tuin, hebben ze inderdaad geprobeerd van mij in die kooi op te sluiten.
Ik heb ze daar een serenade gebracht van 50 min maar ik ben moeten stoppen want mijn stembanden leken opeens wel schuurpapier. Zouden Lut en Siegfried ook Borders zijn ? Maar ze zien er wel heel anders uit.
Abonneren op:
Posts (Atom)