Eindelijk heb ik nog eens wat te vertellen.
Op zaterdag 9 juli 2011 heeft deze jonge kerel voor het eerst zijn 4 pootjes op Franse grond gezet.
Lut en Siegfried hadden voor ons drietjes een huisje gehuurd in Les Theurets, Uchon, la perle du Morvan.
Uchon ligt op het hoogste punt van de streek Autun nl. op 681 meter.
de voorgevel,
zithoek,
eetkamer,
en keuken
tussen het gebouw in het midden en het rechtse heb ik 2 weken gelogeerd
dit is het rechtse gebouwtje, een schattig krotje
onze elegante buurvrouwen (charolaisrunderen) zijn in deze arme streek
naast de bosbouw vrijwel de enige bron van inkomsten
Van daaruit zijn we elke dag, net voor de middag, naar een leuk dorpje gereden. Eerst de inwendige mens versterken in het plaatselijk restaurantje (meestal was er maar in 1 in het dorpje) om even later een prachtige trektocht aan te vangen. Die twee kunnen er wat van...elke dag tussen de 10 en 18 km stappen...
Niet dat je mij hoor klagen hoor !
In Thil sur Arroux, fijn favoriete plekje, zijn we 2x gaan stappen
de eerste keer 15 km
en een tweede tocht van 17 km
de geuren van de borden die hier werden geserveerd,
hebben mijn neus het meest geprikkeld
St Didier sur Arroux goed voor 15 km
Saint-Prix-en-Morvan, dat was puffen...18 km met stevige hellingen.
Het diepste dal lag op 40 m boven de zeespiegel en de hoogste
top op 619 meter. Een frisse regenbui heeft me die dag deugd gedaan.
in Luzy hebben we onze tocht door de aanhoudende regen moeten inkorten.
Na 10 km heb ik er met een doorweekte pels de brui aan gegeven.
Als Lut het helse tempo van Siegfried (vooral bij de steile hellingen) niet kon volgen, heb ik steeds op haar gewacht en dat werd gewaardeerd ! Ik ben tenslotte toch een echte gentleman of euh ... misschien een border collie die zijn kudde bijeendrijft? Je bekijkt het zelf maar.
's Avonds kon ik van de rust genieten in ons huisje, aan de rand van het grote bos. Dicht bij mijn runderen, al was daar eentje bij die mij niet zo aangenaam leek.
Bij mijn thuiskomst mocht ik de Minipaard-veulentjes van Michel en Viviane ( de stal van 't Heibos ) begroeten. Twee echt coole gasten of zijn het nu meiden...daar ben ik zelf nog niet uit.
En nu even rusten in de schaduw op mijn favoriete plekje in de tuin.
